ப்ளீஸ் அசோக். எனக்கு புடவைதான் புடிச்சிருக்கு.. ப்ளீஸ்.. என்னை கம்பெல் பண்ணாதீங்க.." "ஓகே ஓகே. கம்பெல் பண்ணலை" "தேங்க்ஸ்.. ஆரம்பிக்கலாமா..?" "ம்ம்.." முகத்தில் புன்னகையுடன் ஜானகி தன் ஆடைகளை ஒவ்வொன்றாய் கழட்டிப் போட ஆரம்பித்தாள். இடுப்பை அப்படியும் இப்படியுமாய் அசைத்து ஆட்டிக் கொண்டு, கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் நிர்வாணமானாள். நான் அவளுடைய ரகசிய அழகு மெல்ல மெல்ல அம்பலமாவதை வெறித்து பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். முழு நிர்வாணம் ஆனதும் ஒரு கையால் தன் முலைகளையும், ஒரு கையால் தன் அந்தரங்க பிளவையும் மறைத்துக் கொண்டாள். ஜானகி என் ஆண்மையை சீண்டி பார்த்தாள். தன் நிர்வாண அழகை பட்டும் படாமல் காட்டியும், காட்டி காட்டி மறைத்தும் என்னை தவிக்க வைத்தாள். முலையை மூடியிருந்த கையை ஒரு வினாடி நீக்கி, அந்த அழகை காட்டிவிட்டு, மறுபடியும் மறைத்துக் கொண்டாள். எனது ஆண்மை ஏங்கிப் போனது. உணர்ச்சி மிகுதியில் அவளுடைய முலையை பிடிக்க நான் கை நீட்ட, ஜானகி அந்த கையை தட்டி விட்டாள். "சொன்னது ஞாபகம் இருக்கட்டும்.. நானாதான் எல்லாம் பண்ணுவேன். நீங்க சும்மா இருக்கணும்.." "ப்ளீஸ் ஜானு.. என்னை கொல்லாத.. என்னால இப்படி சும்மா உக்காந்திருக்க முடியலை.. கண்ட்ரோல் பண்ண முடியலை ஜானு.. ப்ளீஸ்.. கையை எடு ஜானு.." "ம்ஹூம்..." "ப்ளீஸ் ஜானு...ப்ளீஸ்... என்னை தவிக்க விடாத.. என்னை பாத்தா பாவமா இல்லையா..? ப்ளீஸ் ஜானு.. உன் முழு அழகை காட்டு ஜானு.. என் பக்கத்துல வா... ப்ளீஸ்..." "ஐயோ பாவம்....!!! எப்படி ஏங்குது பாரு...ம்ம்ம்.... நல்லா பாத்துக்குங்க" ஜானு சொல்லிவிட்டு தன் கைகளை விலக்கிக் கொண்டு, தனது நிர்வாண உடலை எனக்கு தெளிவாக காட்டினாள். தங்க விக்ரகம் போல தக தகவென்று ஜொலித்த அந்த கட்டழகை நான் கண்நிறைய கண்டு ரசித்தேன். ஜானகி என்னை நோக்கி வந்தாள். என் கழுத்தை கட்டிக் கொண்டு, என் மடியில் அப்படியே அமர்ந்தாள். நான் அவளது இடுப்பை வளைத்துக் கொண்டு அவளது முலைகுவியல்களுக்குள் முகம் பதித்தேன். "ம்ம்... அவ்வளவு ஆசையா..?" "ஆமாம் ஜானு.. உன்னை அப்படியே கட்டில்ல தள்ளி..." "ம்ம்ம்.. ம்ம்ம்.. கண்டிஷன்.. கண்டிஷன்..." "ப்ளீஸ் ஜானு.." "ம்ம்... விடுங்க.. நானே பண்ணுறேன்.. சரியா...?" ஜானகி எழுந்து என் கால்களுக்கு நடுவில் அமர்ந்து கொண்டாள். பேண்டுக்குள் புடைத்து இருந்த என் ஆண்மைக்கு முத்தம் கொடுத்துவிட்டு, பேன்ட் பட்டனை அவிழ்த்தாள். ஜிப்பை கீழிறக்கி, ஜட்டிக்குள் கைவிட்டு, துடித்துக் கொண்டு இருந்த என் தண்டை வெளியே எடுத்தாள். சிவந்து இருந்த நுனி மொட்டுக்கு தன் சிவந்த உதடுகளால் முத்தம் கொடுத்தாள். நான் ஷாக்கடித்தது போல துடித்துக் கொண்டு இருக்க, அவள் என் ஆயுதத்தை தன் வாய்க்குள் அடக்கிக் கொண்டு சூப்ப ஆரம்பித்தாள். ஜானகி அப்படி செய்வாள் என்று நான் சற்றும் எதிர் பார்க்கவில்லை. அதுவரை நான்தான் அவளுடைய பெண்ணுறுப்பை பலமுறை சுவைதிருக்கிறேனே ஒழிய, அவளது வாய் என் உறுப்பில் பட்டது இல்லை. முதன் முறையாக என் காதல் ராணியின் வாய்க்குள், என் காமன் ஆயுதம் சென்றது எனக்கு அளவிலா ஆனந்தத்தை அள்ளித் தந்தது. கண்களை மூடிக் கொண்டு ஜானகியின் வாய் தந்த சுகத்தை ரசிக்க ஆரம்பித்தேன். ஜானகி மிக ஆர்வமாக என் ஆண்மையை சுவைத்துக் கொண்டு இருந்தாள். என் தண்டின் அடிப்பாகத்தில் இருந்து மேல் பாகம் வரை தன் நாக்கை ஓடவிட்டு, பின்பு லபக்கென்று நுனிமொட்டை உதடுகளால் கவ்வி உறிஞ்சினாள். நுனிமொட்டை உறிஞ்சியபோதேல்லாம், எனது உயிர் என் உடலை விட்டு பிரிந்து, மீண்டும் வந்தது போல நான் உணர்ந்தேன். அப்படி ஒரு சுகம்.. நான் அனுபவித்தே இராத சுகம். ஜானகியின் தலைமுடியை பிடித்துக் கொண்டு, அவளது தடித்த உதடுகள் என் தடியை கவ்விப் பிடித்து சுவைப்பதை, காம போதையுடன் நான் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். ஜானகி எழுந்தாள். அவளுடைய வாய்ஜாலத்தில் எனது ஆண்மை முறுக்கேறி விண்ணை முட்டுவது போல நின்றிருந்தது. ஜானகி என் மடியில் உட்கார்ந்தாள். அவளது புண்டை என் தண்டை தடவிக் கொண்டு இருந்தது. அவளது கைகள் என் கழுத்தை வளைத்து இருந்தன. அவளது உதடுகள் எனது உதடுகளை வெறித்தனமாக சுவைத்துக் கொண்டு இருந்தன. உச்ச பச்ச காம வெறியில் இருந்த நான், ஜானகியின் உதடுகளை பபுள்கம் மெல்லுவது போல மெல்ல ஆரம்பித்தேன். "நல்லா இருக்கா அசோக்..?" "சூப்பரா இருக்கு ஜானு.. இந்த மாதிரி சுகமா இருந்ததே இல்லை" "நெஜமா..?" "நெஜமா.. சீக்கிரம் உள்ள விட்டுக்கோ ஜானு.. என்னால கண்ட்ரோல் பண்ண முடியலை" "அவ்வளவு அவசரமா..?" "ஆமாம் ஜானு.. ப்ளீஸ்.. உள்ள விட்டுக்கோ.. என்னோடது வெடிச்சிரும் போல இருக்கு.." "வெடிக்கட்டும்.." "ப்ளீஸ் ஜானு.. ப்ளீஸ்... உள்ள விடு.." "சரி சரி... கத்தாதீங்க.. விட்டுக்குறேன்.. எவ்வளவு பெருசா வச்சிருக்க..?" ஜானகி தன் வலதுகையை கீழே விட்டாள். என்னுடைய பருந்தடியை கையால் பிடித்து தன்னுடைய சொர்க்க வாசலில் வைத்தாள். என்னுடைய கழுத்தை பிடித்துக் கொண்டு, தன் புட்டத்தை உயர்த்தி, ஒரு அழுத்து அழுத்தினாள். எனது தோலாயுதம், அவளுடைய தோலுறைக்குள் வழுக்கிக் கொண்டு நுழைந்தது. முழுவதும் உள்ளே நுழைந்ததும், வலது கையை மறுபடியும் என் தோளில் போட்டு வளைத்துக் கொண்டாள். எனது நெற்றியில் மாறி மாறி முத்தமிட்டுக் கொண்டே, தன் புட்டத்தை அசைத்து இயங்க ஆரம்பித்தாள். ஜானகியின் மார்பு பந்துகள், எனது மார்பில் உருண்டு விளையாடின. அவளுடை மார்புக்காம்பும், எனது மார்புக்காம்பும், வாய்ப்பு கிடைத்தபோதெல்லாம் உரசிக் கொண்டன. எனது முகமும், அவளது முகமும் எதிரெதிரே. இன்ப வேதனையில் ஒருவர் துடிப்பதை, அடுத்தவர் பார்த்துக் கொண்டே இயங்கினோம். இருவருடைய அனல் மூச்சும் ஒன்றோடொன்று மோதி, எங்கள் மார்புக்குள் இறங்க முயன்றது. இருவரது உடல்களும் ஒன்றோடொன்று உரசி, காம ராகத்தை இசைத்துக் கொண்டு இருந்தன. ஜானகி மிகுந்த காமவேதனையில் இருந்தது எனக்கு புரிந்தது. புட்டத்தை படுவேகமாக ஆட்டி, எனது தடியை தனது ஓட்டைக்குள் வாங்கிக் கொண்டாள். "ஆ.. ஆ.. ஆ.. ஆ.." என வெறிபிடித்தவளாய் கத்திக்கொண்டே அடித்தாள். என் உதடுகளை கவ்விக் கொண்டு கடித்தாள். என் தலைமயிரை பற்றி இழுத்தாள். எனக்கு வலித்தது. ஜானகியின் உணர்ச்சி வேகம் என்னை மலைக்க வைத்தது. வலியை மீறி உடலில் பரவிய ஒரு சுகத்தை ரசித்துக் கொண்டு, அமைதியாக இருந்தேன். எனது கைகள் ஜானகியின் புட்டங்களை தாங்கி இருந்தது. மேலும் கீழும் ஆடிக் கொண்டு இருந்த அந்த பஞ்சு சதைகளை நான் பிடித்து, தடவி, மசாஜ் செய்து விட்டேன். என் முகத்தில் வந்து மோதிய அவளது முலைப்பந்துகளை கவ்விப் பிடிக்க முயற்சி செய்து தோற்றுப் போனேன். நான் ஜானகியின் முதுகை மென்மையாக வருடிக் கொடுக்க, அவளோ உணர்ச்சி மிகுதியில் என் முதுகை நகத்தால் கீறினாள். நான் ஜானகியிடம் அடங்கிப் போக, அவள் என்னை அடக்கியாண்டு சுகம் எடுத்தாள். சுகம் கொடுத்தாள். இருவரின் உடலுக்குள்ளும் ஆனந்த வெள்ளம் அளவில்லாமல் ஓட, நான் உச்சமடைந்தேன். எனது ஆயுதத்தின் துவாரம் வழியே மேல் நோக்கி பாய்ந்த விந்து, ஜானகியின் ரகசிய பாதையை நனைத்தது. அதிகப்படியான உணர்ச்சிக்கு ஏற்ப என் ஆண்மை நீரும் அதிகப்படியாகவே வெளிப்பட்டது. என் காதல் தேவதையின் காம உறுப்பை என் ஜீவநீர் நிறைத்து வெளியே வழிந்தது. இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் இறுக்கி அனைத்துக் கொண்டு, அப்படியே நெடுநேரம் அமர்ந்து இருந்தோம். "டிங் டிங் டிங்... டிங் டிங் டிங்..." காலிங் பெல் சத்தம் எங்கள் காம மயக்கத்தை கலைத்தது. இருவரும் அவசர அவசரமாக எழுந்து எங்கள் உடைகளை அணிந்து கொண்டோம். ஜானகி அறைக்குள்ளேயே இருக்க, நான் வாசலுக்கு கதவை திறக்கக் சென்றேன். யார் அது இந்த நேரத்தில்...? நான் குழப்பத்துடன் சென்று கதவை திறந்தேன். வெளியே நின்றிருந்தவரை பார்த்து அதிர்ச்சியில் உறைந்தேன். "சர்ப்ரைஸ்...?" என்று சிரித்தார் ஷர்மா, என்னுடைய சீஃப். நான் திகைத்தவாறு நின்றிருக்க, "என்ன அசோக்.. நாங்க உன்னை மறந்துடுவோம்னு நினைச்சியா..? உன்னை அப்படி விட்டுடுவோமா? வந்துட்டேன் பாத்தியா உன்னை கூட்டிப் போக" நான் என்ன சொல்லுவது என்று புரியாமல் நின்றிருக்க, "என்ன ஆச்சு அசோக்..? உள்ள கூப்பிட மாட்டியா..?" என்றார். "சாரி சீஃப். உள்ள வாங்க.." என்றேன். "நான் சின்னப் பையனா இருந்தப்போ பாத்த சென்னை. மறுபடியும் பாக்க எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா..?" சொல்லிக்கொண்டே உள்ளே நுழைந்த ஷர்மா, ஜானகியை பார்த்ததும் மவுனமானார். திரும்பி என்னை பார்த்து கேட்டார். "யார் அசோக் இந்தப் பொண்ணு,..?" "இது.. இது.. ஜானு.. சீஃப். என் லவ்வர்" "வந்த எடத்துல லவ்வா..? என்ன இதெல்லாம் அசோக்.. இந்த பொண்ணுக்கு எல்லா விஷயமும்...?" "தெரியும் சீஃப்” "யாரு அசோக் இது...?" ஜானகி எதுவும் புரியாமல் என்னை கேட்டாள். "இவர்தான் என்னோட சீஃப்.. ஜானு. ஆராய்ச்சி செண்டர்ல எனக்கு மேலதிகாரி. நான் வந்த டைம் மெசின்லதான் இவரும் வந்திருக்காரு" நான் சொன்னதும் ஜானகியின் கண்ணில் ஒருவித மிரட்சி தெரிந்தது. பதட்டத்துடன் என்னிடம் கேட்டாள். "எதுக்கு வந்திருக்காரு.. அசோக்? சொல்லுங்க அசோக்.. என்னை விட்டுட்டு போகப் போறிங்களா..?" ஜானகியின் வார்த்தைகளில் ஒரு இனம்புரியாத பயம் தெரிந்தது. தனது இனிய காதல் வாழ்க்கை பறிபோகிவிடுமோ என்ற பதட்டம் தெரிந்தது. "இல்லை ஜானு. நான் உன்னை விட்டு போக மாட்டேன்" "ப்ளீஸ் அசோக்.. என்னை விட்டுட்டு போயிடாதீங்க..." ஜானகி ஓடி வந்து என்னை இறுக்கி அனைத்துக் கொண்டாள். "இல்லை ஜானு... இல்லை..." நானும் அவளை அனைத்துக் கொண்டேன். "வில் யூ ப்ளீஸ் ஸ்டாப் இட்..?" ஷர்மா பொறுமை இழந்து கத்தினார். நாங்கள் இருவரும் திகைத்து போய் அவரை பார்க்க, "என்ன நான்சென்ஸ் இது..? இங்க பாரும்மா பொண்ணு.. நான் அவனை கூட்டிட்டு போகத்தான் வந்திருக்கேன். அவன் இங்க இருக்கக் கூடாது. அசோக்... ரெடியாகு.. நாம உடனே கிளம்பனும் " "ப்ளீஸ் சீஃப்.. நான் மறுபடி அங்க வர விரும்பலை. நான் இங்கேயே இருந்துடுறேன். என் ஜானுகூடவே இருந்துடுறேன் சீஃப்.." "என்ன விளையாடுறியா..? வந்த எடத்துல முட்டாள்தனமா காதலிச்சுட்டு... இப்போ உன் உண்மையான அடையாளத்தை இழக்கப் போறியா..?" "என்னோட குழந்தை அவ வயித்துல வளருது சீஃப்.. என்னால அவளை விட்டு வர முடியாது" நான் சொன்னதும் ஷர்மா அதிர்ந்தார். கோபத்தில் கத்தினார். "இட்ஸ் ரிடிகுலஸ் !!! என்ன காரியம் பண்ணிருக்க நீ..!! அங்க உன் அம்மா உனக்காக சாப்பிடாம, தூங்காம காத்திருக்காங்க. நீ இங்க வேற ஒரு பொண்ணோட கூத்தடிச்சுக்கிட்டு, அங்க வரமாட்டேன்னு சொல்றியே உனக்கு வெக்கமா இல்லை" எனக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. இருவரும் வேறு வேறா..? இருவரும் ஒருத்திதானே..? என் கண்ணுக்கெதிரே, என்னுடைய கருவை வயிற்றில் தாங்கிக் கொண்டு, கண்ணீர் விட்டபடி நிற்கும், என் காதலி ஜானகிக்காக இங்கேயே இருப்பதா? கண்ணுக்கெட்டா தூரத்தில், வேறொரு காலகட்டத்தில் என் வருகைக்காக உடலை வருத்திக் கொண்டு காத்திருக்கும், என் அம்மா ஜானகிக்காக அந்த உலகம் செல்வதா..? "ப்ளீஸ் சீஃப்.. அவ இப்பதான் கன்சீவ் ஆகியிருக்கா.. இன்னும் கொஞ்ச நாள் அவ கூட இருந்துட்டு வர்றேன்.. ப்ளீஸ்.." "ஆமாம் சார். இன்னும் கொஞ்ச நாள் அவர் என்கூட இருக்கட்டும். ப்ளீஸ் சார்.. உங்களை கெஞ்சிக் கேட்டுக்குறேன்" ஜானகி கண்ணீருடன் ஷர்மாவை கெஞ்சினாள். "ரெண்டு பெரும் புரியாம பேசாதீங்க. அசோக்.... நீ இங்க வந்தப்புறம் அங்கே நெறைய சேஞ்ச். நம்ம ஆராய்ச்சி சக்சஸ் ஆச்சு. ஆனா எதிர் கட்சிகள் எல்லாம் சேர்ந்து ப்ரோடேஸ்ட் பண்ண ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. நம்ம கண்டுபிடிப்பு இயற்கைக்கு முரனானதுன்னு.. ஏகப்பட்ட பிரச்னை. பிரச்னையை சமாளிக்க அரசு புது சட்டம் கொண்டு வந்தது. அது என்ன தெரியுமா? ‘யூ கேன் ஒன்லி வியூ தி பாஸ்ட். யூ கேன்னாட் சேஞ்ச் இட்’. ஆனா அல்ரெடி நீ அந்த டேமேஜை பண்ணிட்ட. இந்த பொண்ணை கர்ப்பமாக்கிருக்க. இது அங்கே உள்ளவங்களுக்கு தெரிஞ்சா என்ன பிரச்னை ஆகும் தெரியுமா? ஆட்சியே கவிழ்ந்து போகும். உன்னை உடனடியா கொண்டு வந்து ஒப்படைக்கனும்னு அரசு எனக்கு ஆர்டர் போட்டிருக்கு. இப்போ நீ வரலைனா, உன்னை அர்ரெஸ்ட் பண்ண போலீஸ் வரும். நீ ஜெயிலுக்கு போக வேண்டி இருக்கும். ப்ளீஸ் அசோக்.. உன் நல்லதுக்காகத்தான் சொல்றேன். உடனே என்னோட கிளம்பு.." ஷர்மா நீளமாய் பேசி முடிக்கவும் நானும், ஜானகியும் வாயடைத்து போய் இருந்தோம். ஜானகி "வேணாம் அசோக்.. வேணாம் அசோக்.." என கண்ணீருடன் கெஞ்சிக் கொண்டு இருந்தாள். ஷர்மா அவளை அழைத்தார். "இந்தாம்மா பொண்ணு... உன் பேரென்ன சொன்ன..?" "ஜானகி.." "இவன் நல்லா இருக்குறது உனக்கு புடிக்கலையா..? இவன் இப்போ வரலைனா,இவனை புடிக்க ஒரு படையே வரும். அரசு ஆணை அவமதிப்புன்னு, இவனை தூக்கி ஜெயில்ல போட்டுருவாங்க. ஜென்மத்துக்கு வெளிய வர முடியாது. அதுதான் உனக்கு வேணுமா..? சொல்லும்மா...?" ஜானகி சிறிது நேரம் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாய் இருந்தாள். எப்படியும் இவன் தன்னை விட்டு பிரியப் போகிறான் என்பதை புரிந்து கொண்டாள். எனக்கு எந்த வித பிரச்னையும் இல்லாமல் என்னை அனுப்பி வைப்பது நல்லது என்பதை உணர்ந்து கொண்டாள். என்னை திரும்பி பார்த்து, அமைதியாக, கண்களில் கண்ணீரோடு சொன்னாள். "போயிட்டு வாங்க அசோக்.." "ஜானு..." என்றேன் நான் கையாலாகதவனாய். "தேங்க்ஸ்மா... கிளம்பு அசோக்... நீ இங்கே வரும்போது என்னென்ன கொண்டு வந்தியோ எல்லாம் எடுத்துக்கோ. எதையும் மிஸ் பண்ண கூடாது" என்றார் ஷர்மா. நான் வேறு வழியில்லாமல் கிளம்பினேன். நான் கொண்டுவந்த எல்லா பொருட்களையும் தேடிப் பிடித்து எடுத்துக் கொண்டேன். நான் விரலில் போட்டிருந்த மோதிரம் மட்டும் காணோம். "என்ன ஆச்சு அசோக்..?" கேட்டார் ஷர்மா. "நான் இங்க வர்றப்போ, என் விரல்ல போட்டிருந்த ரிங். அதை காணோம்.." "எங்கே வச்ச..?" "இங்கேதான்.. இந்த டேபிள்ளதான் வச்சிருந்தேன் சீஃப்.." "நல்லா தேடி பாரு அசோக்.." "நல்லா தேடிட்டேன் சீஃப்.. எங்கேயும் காணோம்" "சரி.. பரவாயில்லை விடு. டைமாச்சு.. நாம கிளம்பலாம்" ஷர்மா தான் கொண்டு வந்திருந்த பையை திறந்து அதில் இருந்து சென்சார்கள் பொருத்தப்பட்ட இரண்டு உலோக வட்டுக்களை எடுத்தார். ஒன்றை தன் தலையில் மாட்டிக் கொண்டு, அடுத்ததை எனக்கு மாட்டி விட்டார். அதில் இருந்து பிரிந்த ஒயர்களை எனது கைகள், கால்கள் என பிக்ஸ் செய்தார். அவரும் அதே மாதிரி செய்து கொண்டார். தன் பாக்கெட் கம்ப்யூட்ட்டரை எடுத்து பட பட வென சிறிது நேரம் தட்டினார். நான் வலிக்கும் இதயத்துடன் ஜானகியை பார்த்தபடி நின்றிருந்தேன். ஜானகி கண்களில் நீர் வழிய என்னையே பார்த்தபடி பரிதாபமாக நின்றிருந்தாள். "எவிரிதிங் ரெடி அசோக்.. கிளம்பலாமா..?" ஷர்மா கேட்டார். "ஓகே சீஃப்" நான் உணர்ச்சியற்ற குரலில் சொன்னேன். "இந்தாம்மா ஜானகி.. ஒரு அப்பா ஸ்தானத்துல இருந்து நான் உனக்கு ஒரு அட்வைஸ் சொல்றேன். கேட்பியா..?" "சொல்லுங்க சார்." "இவனை மறந்துடும்மா.. இவன் இனிமே உன் வாழ்க்கைல திரும்ப வர மாட்டான். அந்த கருவை கலைச்சுடு. வேற ஒரு பையனை கல்யாணம் பண்ணிட்டு சந்தோஷமா இரு. செய்றியா..?" "இல்லை சார். என் கருவை நான் கலைக்க மாட்டேன். இது என்னோட உண்மையான காதலுக்கு கடவுள் தந்த பரிசு. அதை என்னால அழிக்க முடியாது. இந்த குழந்தையை நான் பெத்துக்கதான் போறேன். எங்க சந்தோஷத்துக்கு சாட்சி அந்த குழந்தை. அது என்னோடதான் இருக்கும்" ஜானகி சொல்ல சொல்ல என் கண்களில் வழிந்த நீரை என்னால் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. அழுதேன். ஷர்மா கூட கொஞ்சம் கலங்கி விட்டார். "சரிம்மா.. உன்னோட இஷ்டம். நாங்க வர்றோம்" சொன்ன ஷர்மா ஒரு பட்டனை அழுத்த, எனது மூளைக்குள் கதிரியக்கம் பாய ஆரம்பித்தது. எங்களுடைய கண்கள் மெல்ல மெல்ல மூட, எங்கள் உடல்கள் மெல்ல மெல்ல அந்த உலகத்தை விட்டு மறைய ஆரம்பித்தது. என்னையே கூர்மையாக பார்த்தபடி நின்றிருந்த ஜானகி, தனது வலது கையை விரித்து திருப்பி காட்டினாள். அவளுடைய நடுவிரலில் அந்த மோதிரம் மின்னியது. நான் இந்த உலகத்துக்கு வரும்போது எடுத்து வந்த மோதிரம். நான் புன்னகைக்க, ஜானகியும் மெலிதாக புன்னகைத்தாள்.
No comments:
Post a Comment